Sjannøy

Namnet «Sjannøy» skriv seg frå Shannonøya på Aust-Grønland. Det var Helene Lindstøl som døypte skuta dette namnet då den vart sjøsett i januar 1949.

Den fekk sin første tur på selfangst i 1949, men dei var seint ute og kom ikkje til Newfoundland før 3. april. Etter få dagar i fangst får den skade på propellen. Ein venge vart slått av og akslingen benda. Men dei fortsette med sakte fart. «Veslekari» slepte skuta ut av isen då sesongen var over, så segla dei heim, med forsiktig støtte frå maskinen. Dei hadde fangsta om lag 4000 sel.

I 1952 plukka «Sjannøy» opp mannskapet frå «Vestis» som forliste i Vesterisen.

I 1966 støyter «Sjannøy» og «Furenak» saman i Vesterisen.

I 1970 hadde «Sjannøy» rekordtur med 3500 klappmyss på berre 16 dagar.

I 1975 vert skuta seld til Paul Stark i Tromsø

I 1980 går skuta ut på det som skal verte siste tur. 26. mars, etter berre få dagar i fangst, brotnar trekkstonga slik at dei ikkje får vridd propellen. Ei ny trekkstong vart sendt frå Noreg med fly og droppa over Vesterisen. Dei hadde også same dagen fått skade på nokre jarnplater som låg utanpå ishuda i vasslinja på styrbord. Nokre dagar etter får dei også skade på nokre ishudplank. Hjelpeskipet» Harmoni» kjem til å hjelper dei reparere desse skadane. Rett etter midnatt 16. april byrjar skuta brått å ta inn vatn i maskinromet. Skuta hadde nett kome utfor iskanten og i open sjø. Alle lensepumper vert sette i gong, men dei greier ikkje å halde unna. Andre skuter i nærleiken vart varsla og «Polstjerna» og «Heimen» er dei første som kjem fram. Dei første 9 i mannskapet hadde gått i fangstbåten. Då dei tre siste forlet skuta står vatnet langt opp på egnarhusveggen akterut. Berre styrhuset og baugen var over vatn. Mannskapet frå havaristen tek seg om bord i «Polstjerna» og vert sidan henta av hjelpeskipet «Harmoni». Klokka 05.00 la «Polarfangst» seg over og forsvann i djupet med baugen først. Den hadde då ein fangst på 1320 sel inne. Forliset hende i posisjon 69.26 nordlig og 17.27 vest.